Het Belgische grensdorp De Klinge in Oost-Vlaanderen vormt een aaneengesloten dorpskom met het Nederlandse Clinge.
De dodendraad liep op een bepaalde plaats in de as van de straat, vlak voor de woningen.

In de vroege morgen kwamen de vrouwen aan hun deur staan, zij keken naar links en dan naar rechts en in een oogwenk was alles doorgegeven naar de andere kant van de versperring, nog voor een patrouille de tijd had om langs te komen.

Omdat de elektrische draad dus voldoende bleek om de smokkel tegen te houden, besloten de Duisters een zone van tachtig meter voor de draad vrij te maken en er een verboden zone van te maken. Mensen die in deze verboden zone woonden, moesten elders een onderkomen zoeken.

In 1918 werd deze strook zelfs uitgebreid tot tweehonderd meter voor de draad. Op deze manier was meer dan zestig hectare van het grondgebied van De Klinge door de grensversperring ingenomen en hadden de helft van de inwoners hun huizen moeten ontruimen.

Uit de Belgische gemeenten in de buurt van Clinge kwamen ’s nachts herhaaldelijk jongemannen door slijk en water op Nederlands gebied, niettegenstaande de draadversperring daar ter plaatse zover in de Schelde was gespannen dat zij slechts bij laag getij niet in het water stond.